Μήνυμα #204056

[Olorin]

Εκεί δεν υπάρχει κάν ελπίδα.

Αυτός κ.π.πιθαν. παίζει με υπολογιστή και wifi link


Ο μόνος τρόπος να καταφέρεις να παίζεις το ίδιο πράγμα την ίδια χρονική στιγμή (εξαιρούμενων... σχετικιστικών φαινομένων(!) λόγω διαφορετικού υψόμετρου(!!!) ειναι:

-Εστω 3 υπολογιστές, ο ένας αναπαράγει και στέλνει με data link με ασυγχρονους buffer στους άλλους 2 που θα κάνουν την συγχρονισμένη αναπαραγωγή


ο 1ος χρονίζει την αναπαραγωγή μεσω του gps. Βάζει ενα timestamp σε κάθε πακέτο ήχου το οποιο περιγράφει σε ποιά χρονική στιγμή θα πρέπει, το συγκεκριμένο πακέτο να διαμορφώσει το DDS. Μιά καλή υστέρηση ειναι της τάξης των 3 δευτερολέπτων.


Το πακέτο αποστέλλεται στους δέκτες, δεν μας ενδιαφέρει η υστέρηση των πακέτων αν ειναι μικρότερη των 2 δευτερολέπτων (δείτε το σαν ping time για να το δείτε επακριβώς).

Οι δέκτες αποθηκευουν σε προσωρινό buffer FIFO τα πακέτα εξετάζοντας το timestamp, υπολογίζοντας την απόσταση με τον πραγματικό χρόνο αναπαραγωγής (απο μισό μέχρι 2,5 δευτερόλεπτα, οποιαδήποτε τιμή), απορρίπτουν τα αρχικά μη διορθώσιμα πακέτα μέχρι τον αρχικό συγχρονισμό και αρχή αναπαραγωγής (ναι, με ακουστό glitch) και βεβαιώνονται πως το κάθε πακέτο θα διαμορφώσει τον DDS την στιγμή που το timestamp του ορίζει.

Ιδου! Συγχρονισμένη διαμόρφωση, με συγχρονισμένα φέροντα (αν το clock του DDS ειναι συγχρονισμένο με το GPS, άλλη μιά απαραίτητη προϋπόθεση).

Το θέμα ειναι η ταχύτητα του φωτός, που θα δώσει σε μιά στενή ζώνη, στην ουσία πρακτικά σε μόνο 2 σημεία (αποδεικνύεται γεωμετρικά και το φανταζόμαστε ευκολα).

μιά σημειακή πηγή που ταλαντώνεται παράγοντας κύματα επι ελαστικού μέσου παράγει κύκλους με κέντρο στο σημείο ( το δάχτυλό μας που ανεβοκατεβαίνει στο νερό). Αυτοι οδευουν (μετωπα κύματος) ακτινικά απο το σημείο. Εχουν δηλαδή μέγιστα και ελάχιστα τα οποια ταξιδευουν προς τα έξω.

Αν το πρόβλημα ηταν το φέρον, αυτό ειναι υψηλά περιοδικό και εμφανίζει αθροιστική (και καταστροφική) συμβολή ανα 3 μέτρα.


Το πρόβλημα ειναι η πληροφορία. Η πληροφορία μεταβάλλεται συνεχώς, κάτι που πρακτικά την κάνει να εχει μηδενική περιοδικότητα και άπειρο μήκος κύματος (οπως ο θόρυβος - δεν επαναλαμβάνεται). Ας δουμε τι γίνεται αν και οι 2 πηγές μεταδίδουν την ίδια ακριβώς κυματομορφή θορύβου.

 Εστω χώρος R^3 (x,y,z) και εντός του 2 σφαίρες απο 2 σημεία που κείτονται στο επίπεδο x,y με αποσταση μεταξύ των κέντρων τους, μεγαλύτερη της ακτίνας της μεγαλύτερης απο τις 2 αλλά μικρότερη απο το άθροισμα των 2 ακτίνων.Οι τομές των επιφανειών τους (στην περίπτωσή μας, μέτωπο κύματος με δοσμένη διαμόρφωση) θα είναι κύκλος (Συμφασικά μέτωπα κύματος) και για την περίπτωση που το εκφυλίσουμε σε  επιφάνεια (οπως θα ειναι η προβολή του σχήματος για z=0, δηλαδή επι ιδανικού επίπεδου "εδάφους" ή, σε πραγματικές συνθήκες, στο έδαφος) το μέτωπο κύματος θα φθάνει συμφασικά σε ΜΟΝΟ 2 ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ.

Αν τώρα περιορίσουμε το πρόβλημα της πληροφορίας, της οποίας η περιοδικότητα μπορεί να θεωρηθεί πως εξαντλείται στην διπλάσια συχνότητα απο αυτές που περιέχει (Nyquist). Αυτό σημαίνει πως μπορουμε να θεωρήσουμε οτι απο τον πομπο εκπέμπεται συχνότητα 2 * 57 ΚΗz (ειπαμε, να την βγάλει και το RDS) με την ταχύτητα του φωτός (προφανώς) και να εξετάσουμε την επαλληλία των δυο σημάτων με αυτές τις παραμέτρους. Το "μήκος κύματος" για αυτή την απόσταση βγαίνει γύρω στα 2600μ και το μισό απο αυτό καταλήγει να ειναι η ακτινα του σημείου στο οποίο η πληροφορία επιβιώνει της συμβολής.