Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση!
Αναλογική συγχρονισμένη εκπομπή γίνεται - όχι εύκολα, όχι παντού και πάντα, αλλά γίνεται. Το 50% της επιτυχίας είναι στο RF planning και το υπόλοιπο 50% στην ακρίβεια των συστημάτων που θα χρησιμοποιηθούν (link και exciter).
Τα DDS δεν σε σώζουν αν τα link αλλοιώνουν την πληροφορία (πλάτος, φάση), ή δεν έχουν σταθερό latency. Τα DDS απλά σου εξασφαλίζουν την πιστότητα της διαμόρφωσης - ότι με το ίδιο audio sample θα παίξουν όλα το ίδιο ακριβώς deviation (στα αναλογικά exciter δεν μπορείς να το εξασφαλίσεις αυτό: όχι λίγο η θερμοκρασία στο VCO / varicap, όχι λίγο το loop filter, όχι έχει group delay κλπ).
Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό (και το είπε ήδη μεταξύ άλλων ο Γιάννης (Olorin)), είναι ότι συγχρονίζεις ΜΟΝΟ ΣΕ ΕΝΑ σημείο.
Αν έχεις μια περιοχή αλληλοκάλυψης που απέχει 20km από τον Πομπό Α, και 30km από τον Πομπό Β, ρυθμίζεις τις καθυστερήσεις να φέρεις το sweet point σε εκείνο το σημείο.
Αν υπάρχει ταυτόχρονα και μια ακόμα περιοχή αλληλοκάλυψης που απέχει 80km από τον Πομπό Α και 50km από τον Πομπό Β, καληνύχτα. Εκεί μην περιμένεις να συγχρονίσεις. Ποτέ.
Οπότε έχει πολύ μεγάλη σημασία η επιλογή των κέντρων εκπομπής και των κεραιοσυστημάτων / footprint. Αν δεν έχεις δυνατότητα επιλογών, διαλέγεις το πιο σημαντικό σημείο αλληλοκάλυψης και διορθώνεις μόνο αυτό. Δεν είναι θέμα εξοπλισμού, μαγικά δεν γίνονται.
Γενικά το αναλογικό SFN δεν είναι κάτι καινούριο, έχει παίξει στην Ευρώπη και ειδικά στις ΗΠΑ (τα λεγόμενα Booster sites).
Στην Ελλάδα με το ανάγλυφο που έχουμε και την αδυναμία επιλογής κατάλληλων κέντρων εκπομπής, το καθιστά πιο δύσκολο.
Επίσης, το κόστος δεν είναι αμελητέο, και στην εποχή μας με την κρίση και την αβεβαιότητα που υπάρχει, πολύ λίγοι μπορούν να το προχωρήσουν...