Στον 2328 είχαμε βάλει ορισμένα κριτήρια για το πως να δίδονται οι άδειες. Διατηρούσαμε την μέχρι τότε επιτροπή δεοντολογίας που ο 2328 την κατήργησε, είχαμε προσθέσει όρους στην ποιότητα του προγράμματος, είχαμε βάλει χρονικά όρια για την έκδοση των αδειών, είχαμε ορίσει για τα ραδιόφωνα την απόσταση των 400 KHz μεταξύ των σταθμών του ιδιού νομού και την απόσταση των 300 KHz μεταξύ ομόρων νομών. Είχαμε προβλέψει περισσότερα κέντρα εκπομπής στην ίδια συχνότητα για τα ραδιόφωνα εντός του νομού ή από όρια γειτονικού νομού με κατεύθυνση προς τον νομό. Επίσης είχαμε βάλει χρονικά όρια για την λειτουργία των πάρκων κεραιών. Αυστηρές διατάξεις για την είσοδο ατόμων και συσκευών στα Κέντρα εκπομπής, ώστε κατά το δυνατόν να κατασταλεί η πειρατεία. Φύλαξη των κέντρων εκπομπής. Υποχρεώναμε τα Δασαρχεία και τις πολεοδομείες να αφαιρούν τα ακατοίκητα κοντέϊνερς κ.λ.π. Επίσης είχαμε εισηγηθεί να σταματήσουν τα εμβόλιμα άρθρα σε διαφόρους νόμους και να ανανεώνεται ο Νόμος αυτός, πάντα με τον ίδιο αριθμό, ώστε όλη η ραδιοτηλεοπτική νομοθεσία να συμμαζευτεί. Η δικαιολογία του Βενιζέλου που δεν τα έλαβε υπ' όψιν του, ήταν ότι όλα θα γίνουν με επί μέρους υπουργικές αποφάσεις και πως ο νόμος αυτός πρέπει να είναι νόμος πλαίσιο.....
Όσον αφορά τον 2778 του 99, δεν ήμουν πλέον στην Βουλή, αλλά γνωρίζω τί έγινε και είναι στα όρια του αστείου. Το φθινόπωρο του 1999 ο εισαγγελέας Πούλιος, προκειμένου να καθαρίσει το ραδιοφωνικό τοπίο στην Καλαμάτα, έκλεισε τους σταθμούς που δεν είχαν καν χαρτιά και αυτοί ήταν οι περισσότεροι.
Μαζεύτηκαν τότε όλοι αυτοί και πήγαν στον Ρέππα, λέγοντάς του πως αν δεν τους ανοίξει ξανά, την επομένη θα πήγαιναν στον εισαγγελέα της Τρίπολης και θα του έκλειναν όλους τους σταθμούς της Αρκαδίας και δεν θα ξαναέβγαινε βουλευτής.
Κατά σύμπτωση στην Αρκαδία υπήρχε τότε μόνο ένας αδειούχος με Προεδρική άδεια του 1992 και αυτός ανήκε στην Ν. Δημοκρατία. Όλοι οι υπόλοιποι θα έκλειναν. Θορυβήθηκε λοιπόν ο Ρέππας και έφτιαξε τον 2778, που νομιμοποιούσε άπαντες.