Παιδιά, μην κάνουμε επέκταση στα κομματικά. Εδώ το ζήτημα δεν είναι ποιος χαίρεται και ποιος λυπάται, αλλά τι συνέπειες μπορεί να έχει μια τέτοια κίνηση συνολικά στην ΕΡΤ. Και δεν είναι μόνο το ζήτημα της ΕΡΤ2. Είναι, επίσης, οι εξωτερικές και μεικτές παραγωγές που ξεπερνάνε σε ποσότητα τις εσωτερικές, καθώς και η φημολογούμενη έξοδος της ΕΡΤ από την διαφήμιση και την μέτρηση της τηλεθέασης. Προσωπικά, θεωρώ ότι δεν πήρε μόνη της η διοίκηση μια τέτοια απόφαση, αλλά προφανώς υπάρχει και πίεση από τους υπόλοιπους ανταγωνιστές πανελλαδικής εμβέλειας.
με 2% και 3% τηλεθέαση λογικό μου ακούγεται. Και στην τελική τι φωνάζεις ουτε εσυ βλεπεις ΕΡΤ να ειχαμε να λέγαμε ειμαστε ολοι και εγω μαζί.
Ρε φίλε, το θέμα είναι ότι πληρώνουν οι Έλληνες την ΕΡΤ, μέσω του ανταποδοτικού τέλους στον λογαριασμό της ΔΕΗ. Αν δεν συνέβαινε αυτό, προφανώς και δεν θα το συζητούσαμε (ή, τουλάχιστον, όχι στην συχνότητα αυτή), γιατί δεν θα μας έπεφτε και λόγος. Και το θέμα δεν είναι αν βλέπεις ή όχι κάποιο κανάλι της ΕΡΤ. Το θέμα είναι ότι λαμβάνουν μια απόφαση, χωρίς καν να έχει προηγηθεί (για το τυπικό, έστω) συζήτηση με τους εργαζόμενους. Πέραν τούτου, η τηλεθέαση δεν είναι ο πρωταρχικός στόχος της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, όπως συμβαίνει με τα ιδιωτικά.
Στόχοι της είναι:
- η καθολική προσβασιμότητα (γεωγραφική)
- το καθολικό κοινό (γενικές προτιμήσεις και τα ενδιαφέροντά)
- η ιδιαίτερη προσοχή στις μειονότητες
- η συμβολή στην αίσθηση της εθνικής ταυτότητας και της κοινότητας
- η απόσταση από τα κατεστημένα συμφέροντα
- η απευθείας χρηματοδότηση
- ο ανταγωνισμός σε καλό πρόγραμμα αντί για αριθμούς
- οι κατευθυντήριες γραμμές που απελευθερώνουν αντί να περιορίζουν τους διαμορφωτές του προγράμματος
Πηγή: Βικιπαίδεια
Άποψή μου:
Η ΕΡΤ δεν είναι οι μονοψήφιοι αριθμοί. (Μην ξεχνάς ότι ζούμε και στην Κοινωνία της Γνώσης και της Πληροφορίας. Διαδίκτυο.)
Η ΕΡΤ δεν είναι η μονόπλευρη ενημέρωση.
Η ΕΡΤ δεν είναι τα άπειρα (και καθημερινής φύσεως) σφάλματα και σκάνδαλα.
Η ΕΡΤ είναι Πολιτισμός.
Η ΕΡΤ είναι Ψυχαγωγία.
Είναι Επιμόρφωση. Είναι οι αναμνήσεις των παπούδων και των γιαγιάδων μας.
Και οι δικές μας (τυχεροί όσοι ζήσαμε και την χρυσή εποχή, που είχε συμβόλαιο με την Disney).
Είναι το Αρχείο της. Οι σειρές της. Είναι «Το Σύμπαν Που Αγάπησα», «Η Χαρά της Ζωγραφικής», το «Ουράνιο Τόξο».
Είναι «Τα Καλύτερά Μας Χρόνια», η «Αθλητική Κυριακή», είναι «Το σίριαλ των σίριαλ». Και πολλά ακόμη. Πάντως, δεν είναι οι αριθμοί.
Όσο κι αν έχει πέσει στα μάτια της πλειονότητας με ποικίλες κινήσεις της, δεν μπορεί ουδείς να παραβλέψει ότι αποτελεί κτήμα της νεότερης ελληνικής πραγματικότητος.
Κτήμα όλων των Ελλήνων, ακόμη κι αν αισθανόμαστε (και βάζω και τον εαυτό μου μέσα) ότι δεν μας αντιπροσωπεύει.