Πιστεύω ότι αν ζούσαμε σε ένα κανονικό ευρωπαϊκό κράτος:
1) H EETT θα έφτιαχνε τους χάρτες συχνοτήτων και κέντρων εκπομπής, σύμφωνα με τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας, ενώ παράλληλα θα επέβλεπε τους παρόχους δικτύου και τις εκπομπές τους.
2) Οι πάροχοι δικτύου θα ανακοίνωναν τoν αριθμό καναλιών (SD & HD) που μπορούν να φιλοξενήσουν ( έναντι καθορισμένου μισθώματος), σύμφωνα με τον εκάστοτε χάρτη συχνοτήτων και τους πολυπλέκτες που διαθέτουν.
3) Το ΕΣΡ θα χορηγούσε (και θα ανακαλούσε) απεριόριστες άδειες παρόχου περιεχομένου σε κάθε ενδιαφερόμενο που ανταποκρίνεται σε καθορισμένες από το ίδιο προδιαγραφές λειτουργίας και θα πλήρωνε επίσης καθορισμένο κόστος απόκτησης της άδειας.
4) Οι αδειοδοτημένοι πάροχοι περιεχομένου θα έκαναν σύμβαση με τον πάροχο δικτύου της επιλογής τους (επίγειας, δορυφορικής, IPTV πλατφόρμας) για εκπομπή του περιεχομένου τους.
5) Η κυβέρνηση και η Βουλή θα επέβλεπαν νομοθετικά την πολυφωνία και εύρυθμη λειτουργία της ραδιοτηλεοπτικής αγοράς.